تغییر مدیران ارشد و تغییر مدیران میانی هر دو میتوانند در حل مشکلات مزمن یک سازمان موثر باشند، اما اثرگذاری هر یک بستگی به نوع مشکل و سطح آن در سازمان دارد.
1. تغییر مدیران ارشد:
مدیران ارشد مسئول تعیین جهت‌گیری کلی، استراتژی‌ها، و فرهنگ سازمانی هستند. اگر مشکلات مزمن سازمانی ناشی از استراتژی‌های نادرست، چشم‌انداز نامناسب، یا ضعف در رهبری کلان باشد، تغییر مدیران ارشد می‌تواند تغییرات اساسی و تاثیرگذاری ایجاد کند. این تغییر می‌تواند منجر به بازنگری در استراتژی‌ها، تغییرات در فرهنگ سازمانی، و بهبود کلی روندهای تصمیم‌گیری در سطح کلان شود.
2. تغییر مدیران میانی:
مدیران میانی نقش کلیدی در اجرای سیاست‌ها و استراتژی‌های تعیین شده توسط مدیران ارشد دارند و بیشتر با کارکنان سطح پایین‌تر و عملیات روزانه در ارتباط هستند. اگر مشکلات مزمن سازمان بیشتر به دلیل ضعف در اجرا، ناکارآمدی عملیاتی یا نارضایتی کارکنان باشد، تغییر مدیران میانی ممکن است تاثیر بیشتری داشته باشد. این تغییر می‌تواند منجر به بهبود کارایی، انگیزه کارکنان، و اجرای بهتر استراتژی‌ها شود.
در نهایت، بسته به شرایط خاص سازمان، ممکن است یکی از این دو تغییر موثرتر باشد، اما در بسیاری از موارد ترکیب تغییرات در هر دو سطح می‌تواند بهترین نتیجه را به همراه داشته باشد. برای مثال، تغییر مدیران ارشد می‌تواند جهت‌گیری کلی سازمان را اصلاح کند، در حالی که تغییر مدیران میانی می‌تواند این تغییرات را در سطح عملیاتی موثرتر کند.
