در هر حرفه و شغلی که هستید، نه اجازه بدهید که به بدبینی‌های بی‌حاصل آلوده شوید و نه بگذارید که بعضی لحظات تاسف‌بار که برای هر ملتی پیش می‌آید شما را به یاس و ناامیدی بکشاند. در آرامش حاکم بر آزمایشگاه‌ها و کتابخانه‌هایتان زندگی کنید.
نخست از خود بپرسید: “من برای یادگیری خود چه کرده‌ام؟”
سپس همچنان که پیش‌تر می‌روید بپرسید: “من برای کشورم چه کرده ام؟” و این پرسش را آن‌قدر ادامه دهید تا به این احساس شادی‌بخش و هیجان‌انگیز برسید که: “شاید سهم کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته‌اید.”
اما صرف نظر از هر پاداشی که زندگی به تلاش‌هایمان بدهد یا ندهد، آنگاه که لحظه مرگ فرا می‌رسد هر کدام از ما باید این حق را داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم:
“من آنچه در توان داشته‌ام، انجام داده‌ام.”
لویی پاستور
