به این نمودار دقت کنید. روند سهم هزینه های مسکن، سوخت و روشنایی با بهداشت و درمان مردم را از سال 1397 نشان میدهد.
با گذشت زمان هرچند سهم مسکن بیشتر شده است ولی سهم «بهداشت و درمان» در سبد هزینهها کمتر شده است.
آمارها نشان میدهد مسکن در کل سبد هزینۀ سال 1397 خانوار شهری، 17درصد سهم داشته است. در همان سال، سهم «بهداشت و درمان» 11درصد بوده است.
تورم 41.7 درصدی سالانۀ مسکن باعث شده است سهم بهداشت و درمان در سال 1402 به 8.8درصد کاهش داشته باشد.
بهعبارت دیگر، غول مسکن هرقدر بزرگتر شده است، سهم سایر هزینههای زندگی مردم، کاهش یافته است که سلامت هم دچار این بلا شده است.
این اعداد برای سیاستگذار ملی و مدیران کلان بهداشت و درمان این هشدارها را دارد:
شب تا روز پزشک به نظام درمان و بهداشت اضافه کنید. جلوی هر کوچه بیمارستان فوق فوق تخصصی بزنید اما به فکر عوامل اقتصادی اجتماعی نباشید، شما برای سلامت مردم نتوانستید کاری کنید. مگر اینکه:
1- نظام ارجاع را برقرار کنید و کسانی که دهک های ضعیف جامعه اند، سهم پرداخت از جیبشان کم شود.
2- دولت پکیج های خودمراقبتی و درمان های اولیه استاندارد را کم هزینه تر به دهک های ضعیف ارائه دهد.
3- سهم مالیات و عوارض تولیدکنندگان عوامل محیطی ایجاد کننده بیماری را بیشتر کنید و خرج هزینه های درمان و سلامت مردم کنید.
4- سلامت را از وزارت بهداشت نخواهید. حکمرانی باید بفهمد 75 درصد نقش خارج از این وزارت است و باید سهم سلامت مردم را درست بدهند.
احمد مهری- اپیدمیولوژیست