یکسالی است که خبرهای متعدد برقراری رفاهیات کارکنان ستاد وزارت بهداشت و عدم تحقق آن برای کادر سلامت دانشگاههای علوم پزشکی به سرخط اخبار حوزه نیروی انسانی سلامت تبدیل شده است.
بطور مثال با وجود تصویب ترمیم حقوق کارکنان در سال گذشته، این قلم از رفاهیات برای کارکنان ستادی وزارت بهداشت برقرار شد اما کارکنان دانشگاههای علوم پزشکی این ترمیم حقوق را بجز دو ماه، دیگر دریافت نکردند.
برقراری سایر بندهای رفاهی مانند پرداخت های مناسبتی، هدیه نقدی تولد یا سایر بندهای رفاهی نیز مدام در کانال های مرتبط با خدمات رفاهی وزارت بهداشت منتشر میشود اما کارکنان سلامت محیطی با دیدن این خبرها، برایشان عجیب است که چرا فقط این رفاهیات در ساختمان وزارت بهداشت برقرار است و برای بقیه خبری نیست؟
حال رسانه متخصصین بهداشت ایران که پیگیر ماجرا میشود، چند پاسخ را از برخی مسئولین میشنوند. نخست آنکه بخش عمده رفاهیات مدعی شده در دانشگاههای علوم پزشکی وابسته درآمد داخلی دانشگاههاست و وزارت بهداشت این رفاهیات وابسته به بودجه سالیانه است. در نتیجه پرداخت آن در وزارت بهداشت راحت تر است.
پاسخ دیگری که مطرح میشود اینکه دانشگاههای علوم پزشکی ساختار هیات امنایی دارند و طبیعتا برقراری یا عدم برقراری بخشی از رفاهیات وابسته به تصمیم آن هیات امناست.
با این توضیحات، کادر سلامت نسبت به این پاسخ ها قطعا قانع نمیشوند. چرا که این ساختار غلط برای تامین رفاهیات کارکنان باید اصلاح شود و اگر پولی هست همه سر یک سفره به یک نسبت مشخص بنشینند و اگر پولی نیست برای همگان نباشد.
رئیس جمهور پزشکیان همیشه این دغدغه و نکته را مطرح میکنند که اگر اعتباری نیست نباید به بخشی این اعتبار را داد و به بخشی نداد. این رویکرد فعلی پرداخت رفاهیات با ادعاهای دولت همخوانی ندارد.
علی ایحال وزارت بهداشت باید درک کند وضعیت دریافتی کادر سلامت به نسبت خدمات و کارهایی که دارند، در تناسب با سایر دستگاههای اجرایی نیست و باید برای کاهش این شکاف عمیق گام برداشت.
