اساسا کسی با انتصاب فردی در جایگاه وزیر بهداشت مخالف نیست مگر اینکه راه و منش و عملکرد او قابل دفاع نباشد. نظام سلامت را نشناسد؛ از ظرفیت ها استفاده نکند و مشکلات جدی بهداشت و درمان را حل نکند.
اینکه چه کسی وزیر بهداشت میشود عملا قرار نیست او یک انقلاب بنیادین در بهداشت و درمان ایجاد کند اما او میتواند درست مدیریت کند. درست قانون را اجرا کند و درست بهداشت و درمان مردم را تامین کند.
هرکس که وزیر بهداشت شد؛ همه موظفند به او کمک کنند. مگر اینکه خودش نخواهد. چطور نخواهد؟
اگر
خودش تخصص و تعهد را در انتخاب مدیران در نظر نگیرد.
خودش شفافیت و مبارزه با تعارض منافع را جدی نگیرد.
خودش پاسخگوی رسانه ها و افکار عموم را نشناسد.
خودش به توان علمی پژوهشگران و اساتید و دانشجویان بی اعتنا باشد.
خودش اولویت سلامت جامعه را نشناسد.
خودش بلد نباشد چگونه وزارتخانه را مدیریت کند.
همه چیز به خودش برمیگردد.
هرکس بر صندلی وزارت دولت جدید تکیه کند باید حمایت شود. باید یاری اش کرد تا فکری به حال این کشتی فرونشسته در گل بکند…
